პოეზიის წუთი

ლექსები..

ტანჯული გული აიყოლია ნათელმა მთვარემ

ღმერთმა  კი უწყის რა მოხდება ამ ლამაზ  ღამეს,

ვარსკვლავი ალბათ ჩამოწყდება ,როგორც ფიფქები

და გულს დახატავს, რომელზედაც შენვე იქნები.

“ვგავარ უგულოს,ვგავარ მარტოსულს

იდუმალ ფიქრრით მოცულ სამყაროს

არავინ მიყვარს, არც შევიყვარებ,

არავინ მოდის ჩემს გულთან ახლოს.

თან ვარ ცივი და თანაც ბოროტი,

ყველგან,ყოველთვის სიძულვილს ვთესავ,

სადაც წავალ და სადაც ვიქნები

ჩემი სიცივით ყველაფერს ვთელავ.

ვარ ეგოისტი.ვარ საძაგელი,

რომ ყველაფერი მხოლოდ მე მინდა,

არა,არ მჯერა მე იმ სიტყვების,

რომ სიყვარული არსებობს წმინდა.”

ეს რაც დავწერე, მხოლოდ ლექსია,

უბრალოდ მინდა ეგეთი ვიყო,

მაგრამ სიცოცხლე ჩემი წესია

თუნდ სიყვარული უგულო იყოს.

მე ისეთ უბრალო სიყვარულს რა ვუთხრა,

გული რომ სულ რა ღაცაც ერთ დღეში გაჩუქა…

*   *   *

დრო ჩემთვის მიზეზია,შენთან რომ მაშორებს,

დრო ჩემთვის ტკივილია,ცრემლებს რომ აგროვებს,

დრო ჩემთვის ის სიტყვაა, ყველაფერს გაიგებს,

დრო ჩემთვის ის წამია,სიყვარულს დაიტევს.

დრო ჩემთვის წარსულია  ღიმილით გამთბარი,

ღიმილი კი მარტო ოცნების სადარი,

უსაზღვრო გრძნობით და ლამაზი განცდებით

წარსულში გდაგტოვე სულ რაღაც წამებით.

წარსული დროის გახსენებას გულის ატირება სცოდნია,

პირველი გრძნობის პირველ ცრემლს კი მართლა არაფერი სჯობია))